OʼZ  ЎЗ  РУ  EN

Mark Tven. G‘aroyib o‘g‘irlik (hikoya)

Qishning izg‘irinli tuni. Do‘kondor do‘kon derazasining tashqi panjaralarini tushirar ekan, to‘satdan oynadan do‘kon ichidagi kimsaga ko‘zi tushdi. Do‘konda hali odam borligini payqamagan ham ekan. U notanish kishining do‘kon peshtaxtasida turgan bir necha bo‘lak sariyog‘ni chaqqonlik bilan shlyapasi ichiga yashirganini ko‘rib qoldi.
“G‘aroyib ish bo‘ldi-ku”, dedi do‘kondor oynadan tashqariga chiqishga shoshilgan o‘g‘rini kuzatarkan. Ayni paytda unga qanday jazo berish yo‘llarini qidirardi. Do‘kondor ichkariga qadam qo‘yarkan, chi­qib ketishga taraddudlangan notanish kimsaning qo‘llari allaqachon eshik tutqichida edi.
– O, janob, ketyapsizmi? Sovuq juda zabtiga oldi-ku! Ko‘rinishingizdan siz ham juda sovqotgan ko‘rinasiz. Qani, orqamdan yuring-chi!
Notanish odam do‘kondorga olazarak qaradi. Ko‘zlarida bezovtalik aks etdi. U nima qilishni, nima deyishni bilmasdi, tezroq do‘konni tark etishni xohlardi. Axir shlyapasining ichidagi sariyog‘… Lekin noiloj magazinchining orqasidan yurdi. Do‘­kon egasi uning yelkasiga qo‘lini qo‘yib xona burchagidagi pech yoqiniga o‘tqazdi.
– Bilasizmi, – dedi u mehribonlik bilan. – Agar bunday sovuq tunda biroz isinib olmasangiz, muzlab qolishingiz hech gap emas.
Do‘kondor pechga o‘tinlardan ketma-ket tashlay boshladi. Notanish odam o‘tirgan joyida sariyog‘ning erib borayotganini his qilardi. Birdan u sakrab o‘rnidan turdi va ketishi zarurligini aytdi.
– Qayoqqa shoshasiz, yana biroz o‘tiring, yaxshilab isinib oling! Men ham o‘zim zerikib o‘tirgandim. Yaxshisi, men sizga qiziqarli bir hikoya aytib beraman.
– Yo‘q, yo‘q! Ketmasam bo‘lmaydi. Mollarimga qa­rashim kerak. Ular hoynahoy och qolishgan bo‘lsa kerak.
Notanish kishi toqatsizlandi.
– Qo‘ysangiz-chi, issiqqina xonada birpas gu­rung­lashamiz, borasiz-da...
Bechora kishi bu vaqtda o‘zini qo‘ygani joy topolmay qolgandi. Chunki shlyapasining ichidan yuz-ko‘zlariga sariyog‘ oqib tusha boshlagan edi. Do‘kondor esa bu holni ko‘rmaganga olib, pechkaga o‘tin tashlashda davom etardi.
– Bugun yaxshi tun bo‘ldi, – dedi do‘kondor gapida davom etib. – Shlyapangizni yechib qo‘ysangiz bo‘­lardi. Axir xona juda issiq.
– Yo‘q! – qichqirdi bechora nihoyat. – Men ketishim kerak! Ruxsat bering! Tobim qochyapti!
Bu paytda sariyog‘ uning bo‘yinlaridan kiyimiga, poyabzalining ichigacha oqib borardi. U xuddi yog‘li vannaga tushib qolgandek edi.
– Xayrli tun unda, janob, – dedi sotuvchi jil­maygancha. – Agar siz haqiqatdan ham ketishni xoh­layotgan bo‘lsangiz.
Notanish odam do‘kondan chiqib ketayotganda do‘­kondor yana qo‘shib qo‘ydi:
– Men to‘qqiz pensni juda qadrlayman, lekin shlyapangiz ichidagi bir funt sariyog‘ uchun sizni ayb­lay olmayman!

Ingliz tilidan Mohinur Muhammadjon qizi tarjimasi
“Yoshlik” jurnali, 2013 yil, 4-son.

Saytimiz rivojiga hissa

Uzcard: 8600 5504 8563 9786

© 2004-2020 - Ziyo istagan qalblar uchun! Saytda taqdim etilgan elektron manbalardan faqatgina shaxsiy mutolaa maqsadida foydalanish mumkin. Tijoriy maqsadlarda foydalanish (sotish, chop etish, ko‘paytirish, tarqatish) qonunan taqiqlanadi. Saytdan materiallar olib chop etilganda manzilimiz koʻrsatilishi shart.