OʼZ  ЎЗ  РУ  EN

Said Anvar. Mamasiddiq (hajviya)

— To‘g‘risini ayt, uka, o‘lib qolsang, ortingdan nechta odam keladi?
Bunaqa sovuqdan sovuq gaplar faqat Mamasiddiq akadan chiqadi. Aslida aka juda zo‘r odam. Chekmaydi — birovdan so‘rab olishning iloji bo‘lmaganda. Ichmaydi — uxlaganlarida. Bir zamonlar katta-katta amaldorlarga haydovchilik qilgan. Hozir, endi zamonni ko‘rib turibsiz-ku, tashkilotlar, ularga qo‘shilib amaldorlar ham kamayib ketdi, shunga bekorchilar. Yo‘q, aslida bekorchi ham deb bo‘lmaydi u kishini. Kimnidir mashinasi, mototsikli, velosipedi, hech bo‘lmaganda aravasi buzilsa bas, tepasida Mamasiddiq aka turgan bo‘ladi: Mehnatning tagi — vino, e kechirasiz, rohat, shiori ostida ishlashga o‘tishgan.
Qishloqqa kim keldi, kim ketdi, kim urishdi, kim ajrashdi, hamma-hammasidan u kishi orqali xabardor bo‘lasiz. To‘g‘ri, andak o‘zlaridan ham qo‘shadilar. Buni yuziga solsangiz:
— Ie, o‘zing yozuvchisan-u, hikoyani tushunmaysan. Jinday yolg‘on qo‘shib, badiiylashtirdim-da! — deydi qiyqirib kulib.
— Ha, o‘ylanib qolding? — so‘radi aka. — O‘zim aytib qo‘ya qolay, Iqbol keladi, Sohib keladi, Nabi, Anvar akanglar, borginki, yigirmatacha odam keladi-da! Toshkentda ishlayapman, deb maqtanmasang ham bo‘laveradi. Bilasanmi, men o‘lib qolsam mana shu atrofimizdagi uchta tumanning jamiki do‘konchisi, bufetchisi, tijoratchisi bitta qolmay, hammasi keladi.
Kulgimga parvo qilmay, akam yanada kuchaydi:
— Kelib ham jim turishmaydi, “jigarim”lab, oh-voh qilib, yurakdan chiqarib yig‘lashadiyam! Chunki hammasidan qarzman-da!
Ana shu ajoyib Mamasiddiq akam bir oy oldin borsam, do‘ppini chakkalariga qo‘ndirib masjidga qarab ketyaptilar.
— Ha, yo‘l bo‘lsin, aka? — deya atay so‘radim.
Aka qo‘llarini siltab, zarda bilan javob qildilar:
— Cho‘ntakda pul bo‘lmagandan keyin do‘konga borarmiding, masjidga borasan-da!
Kechagina akaning do‘konda ichib o‘tirganlari ustidan chiqdim.
— Asli-naslingizga qaytibsizmi, aka?
— Do‘konni ham ziyorat qilib turish kerak-da, mudir xafa bo‘ladi, hadislarda hech kimni xafa qilmang, deyilgan, — javob qildi aka jiddiy.
— Bir chiroyli masjidga kirayotgandingiz... Nimani so‘rardingiz?
— Salomat qil, rizq ber, pul ber, deb so‘rardim.
— Berayotganmidi?
— Berayotgandi.
— Unda ichib yurmay, har kuni nomozingizni o‘qib, so‘rayvering edi.
— Odamda insof ham bo‘lishi kerak, — aka barmog‘ini silab, har so‘zini ta’kidlab davom etdi. — Xudo ham har kuni so‘rayversang, “Qanaqa odamsan, sendan boshqa ishim yo‘qmi, Siddiq?!” deb so‘kib bersa, bo‘lmaydi-da!
Ana shunaqa alomat odam — Mamasiddiq aka! Bunaqasini butun respublikani aylansangiz ham topolmaysiz.

Saytimiz rivojiga hissa

Uzcard: 8600 5504 8563 9786

© 2004-2020 - Ziyo istagan qalblar uchun! Saytda taqdim etilgan elektron manbalardan faqatgina shaxsiy mutolaa maqsadida foydalanish mumkin. Tijoriy maqsadlarda foydalanish (sotish, chop etish, ko‘paytirish, tarqatish) qonunan taqiqlanadi. Saytdan materiallar olib chop etilganda manzilimiz koʻrsatilishi shart.